Welkom op mijn quiltblog.

Mijn naam is Gerie, ik ben 42 jaar en quilten is mijn lust en mijn leven. Kijk gezellig mee en laat me weten wat je ervan vindt. Groetjes.

donderdag 6 november 2014

Werken aan de cursus1.

Vandaag heb ik heerlijk ateliertje gespeeld. De kinderen kwamen tussen de middag niet thuis, dus ik kon naar hartelust ongestoord aan de gang met mijn verf en mijn lapjes. Nou ja, ongestoord, ik werd behoorlijk gestoord van mij zelf. Ik was voortdurend van alles aan het zoeken. De basisgeverfde lapjes van de cursus. De lapjes van de workshop. Mijn verfroller. Maar gelukkig, uiteindelijk had ik alles weer bij elkaar gescharreld en kon ik aan de gang. Eerst van mijn tekening een stempel maken, dat is toch nog lastiger dan ik dacht. Dat schuim is vreemd spul om te knippen. Maar het is gelukt.

Toch niet slecht voor iemand die niet kan tekenen, al zeg ik het zelf. Daarna aan de gang, wat is mooier, eerst de stam stempelen en dan tamponeren, of eerst de blaadjes tamponeren en dan de stam stempelen? Ik koos voor het eerste. Daarna verf mengen, om lente, herfst en zomer te creeeren. Oranje is toch moeilijk, dat werd heel snel een vieze bruin, omdat ik er ook nog wat groen bij wilde hebben. Dus de herfst maar in twee keer getamponeerd, eerst groen en dan de andere kleuren. Wist je trouwens dat het rood, oranje, geel en bruin van herfstbladeren altijd al in de blaadjes zit? Maar wij zien in de zomer alleen het groen maar. Wanneer het dan in de herfst te koud wordt voor de boom om voldoende water op te kunnen zuigen, breekt de boom eerste de groene kleur af. Vervolgens komt kleur voor kleur steeds weer wat nieuws te voorschijn. Een blad is een soort toverbal. Ik wist het niet, ik hoorde het laatst bij een natuuruitje van de basisschool. Nu hangt alles te drogen en wacht ik op de volgende gelegenheid om te gaan verven. Ik wil ook nog graag blokprinting uitproberen met deze boom. Lijkt me ook leuk.




woensdag 5 november 2014

Disige en Quilt Club Gestel.

Een gevarieerd weekje deze week, met alle ups en downs die er zijn. Een eind en een nieuw begin. Een vriendin van de ene quiltbee is vorige week overleden en gisteren gecremeerd. Zij was ongeneeslijk ziek, dat was bekend. En dat ze zou sterven ook. Dat het niet lang zou duren, was ook duidelijk. Gelukkig heeft ze nog wel tijd gehad om van iedereen afscheid te kunnen nemen. Het was een mooie afscheidsdienst. Ik wil er steeds iets meer over schrijven, maar ik haal het iedere keer ook weer weg. Om de een of andere reden komt het niet goed over op papier. Misschien is het gewoon goed zo. Het blokje waar ik aan bezig was toen ze stierf, heet toevallig "I Wish you well". Ik noem het nu mijn Ria-blokje, in de Disigequilt. Dat blokje heb ik eergisteren af gemaakt.

Vandaag was de oprichting van een andere quiltbee. Vandaag nog bij mij thuis, maar volgende maand gaan we naar het Sociaal Cultureel Centrum bij ons in het dorp, het groepje is groot genoeg. Voorlopig heten we Quilt Club Gestel, tot we een leukere naam vinden. Ik heb gisteren bij Disige aan de Disigequilt gewerkt, hoe kan dat ook anders. Ik ben begonnen aan het volgende blokje, "Cornucopia". De top van dat blokje heb ik vandaag afgemaakt. Niet mijn allerstrakste blokje ooit, maar misschien komt het nog goed. Ik heb duidelijk niet opgelet of de zijkanten van mijn blokje wel recht van draad zijn. Je kunt precies zien op welke plekken dat niet is.Vanavond werk ik in het zwembad, op de tribune uiteraard, verder aan mijn zwembadquilt.

zaterdag 1 november 2014

Symposium Enschede.

Vrijdag was ik naar het symposium "van stof tot kunst"in Enschede geweest. Het was de eerste keer dat ik bij een symposium was, het is wel voor herhaling vatbaar. De vragen die behandeld werden, zoals wanneer is een quilt kunst, wanneer heeft een quilt museale waarde, hoe bepaal je de waarde van een quilt, zijn wel uitgebreid behandeld, maar echt een eenduidig antwoord was er niet. Eigenlijk weet ik niet meer dan toen ik thuis vertrok. Wel ben ik weer gesterkt in mijn eigen visie op het maken van mijn quilts. Ik maak gewoon quilts omdat ik dat wil, omdat dat van binnenuit komt. Wanneer anderen mijn quilts dan ook nog mooi vinden, art-quilt willen noemen, en mij een kunstenares, is dat alleen maar meegenomen. Door Veldhoven ben ik erachter gekomen dat ik mijn quilts zo wil maken als ik wil en geen concessies wil doen aan mijn quilt, vanwege wat het publiek of een jury er vermoedelijk van zou kunnen vinden. Wel wil ik mijn quilts van tevoren uitwerken naar een bepaald thema of een bepaald model (lees grootte).Wanneer de quilt zich in mijn hoofd eenmaal gevormd heeft, wil ik er dat soort concessies niet meer aan doen. Eventuele concessies overdenk ik wel zorgvuldig.
Toch wel belangrijke stappen.
Er waren aardig wat bekende mensen, die ik ken van de cursus Quilten Speciaal, het quiltersgilde en de quiltersweekenden. Tijdens de lunchpauze zou er ook gelegenheid zijn om naar de expositie van European Art Quilts te gaan, in het naast gelegen Twentse Welle, maar die tijd was echt veel te kort. Ik had precies genoeg gelegenheid om langs de werken te snellen en een blik te werpen op de VuurwerkrampQuilt van Enschede. Er is me dus van de werken niet veel bijgebleven, maar wel een paar. Er was een soort landschap met geel, ik meen dat die iets van Tegenstellingen, of spiegelingen of zoiets heette. Er was ook een ander landschap, heel verwaterd qua kleur, van voren in de grond. Theezakjes in een quilt die door een aantal bezoekers als veelzeggend ervaren werd en ik weet dat ik ook iets gezien heb met theezakjes, maar dat was het. En die zwevende driehoeken boven een spiegel. Heel opvallend. Bleek dat het werk van Anco Brouwers te zijn. Dat werd dus meteen mijn favoriet. Verder zag ik een werk van een Maya Chaimovitch of zoiets uit Israel. Daar hingen er vorig jaar een aantal van in Veldhoven en ook dit jaar weer. Die is heel herkenbaar. In ieder geval de quilts uit die serie. Er hing ook een werk dat heette Tijdcapsules, dat sprak mij persoonlijk niet zo aan. Maar het is me wel bijgebleven. Een koorddanseres of acrobatische ringenartieste heb ik ook gezien. De werken die me bijgebleven zijn, waren dus duidelijk het meest bijzonder voor mij, maar misschien was het anders geweest wanneer ik de werken rustiger had kunnen bekijken. Oh wacht, de ene zaal was ook een stuk kleuriger dan de andere. Dan weet ik al zeker dat er mij andere werken bijgebleven zouden zijn, want ik denk dat bovengenoemde stukken allemaal in zaal 1 hingen. Terwijl de kleuren uit de tweede zaal mij veel meer aanspraken. Toch typisch.