Sampler.

Het werk aan de sampler schiet al goed op, jawel. De banen en de hoeken zijn af en zitten al bijna allemaal aan elkaar. Nog een hoek en dan is de top af. Dan ga ik mij weer toeleggen op de goededoelenquilt. Daar heb ik even wat afstand van genoemen, ik merk dat het werken aan die quilt mij veel meer aangrijpt dan ik had verwacht. Toen ik eraan begon dacht ik, dat doe ik gewoon even. Niet te ingewikkeld, er zit haast achter, je weet maar nooit hoe het met het ontvangende kind gaat. Maar het patroon is al ingewikkelder geworden dan de bedoeling was, de quilt wordt groter en het is echt heel confronterend. Dat de blokontwerpen mooier (en dus ingewikkelder) worden en dat de quilt groter wordt dan oorspronkelijk de bedoeling was, dat zal je niet onbekend voorkomen, ik neem aan dat iedere quilter dat heeft. Maar dat dat werken aan deze quilt zo moeilijk is, dat had ik niet verwacht. Met iedere steek denk je aan de tijdelijkheid van het leven, aan stervende kinderen en dan aan je eigen kinderen. Dat is echt zwaar. En dan heb ik het geluk dat als de quilt af is, ik weer gewoon kan denken dat een goede gezondheid normaal is. Voor de ouders van dit kind blijft de angst dat hun kind kan komen te overlijden iedere seconde aan de oppervlakte. Echt heel erg moeilijk.