Vrijdag was ik naar het symposium "van stof tot kunst"in Enschede geweest. Het was de eerste keer dat ik bij een symposium was, het is wel voor herhaling vatbaar. De vragen die behandeld werden, zoals wanneer is een quilt kunst, wanneer heeft een quilt museale waarde, hoe bepaal je de waarde van een quilt, zijn wel uitgebreid behandeld, maar echt een eenduidig antwoord was er niet. Eigenlijk weet ik niet meer dan toen ik thuis vertrok. Wel ben ik weer gesterkt in mijn eigen visie op het maken van mijn quilts. Ik maak gewoon quilts omdat ik dat wil, omdat dat van binnenuit komt. Wanneer anderen mijn quilts dan ook nog mooi vinden, art-quilt willen noemen, en mij een kunstenares, is dat alleen maar meegenomen. Door Veldhoven ben ik erachter gekomen dat ik mijn quilts zo wil maken als ik wil en geen concessies wil doen aan mijn quilt, vanwege wat het publiek of een jury er vermoedelijk van zou kunnen vinden. Wel wil ik mijn quilts van tevoren uitwerken naar een bepaald thema of een bepaald model (lees grootte).Wanneer de quilt zich in mijn hoofd eenmaal gevormd heeft, wil ik er dat soort concessies niet meer aan doen. Eventuele concessies overdenk ik wel zorgvuldig.
Toch wel belangrijke stappen.
Er waren aardig wat bekende mensen, die ik ken van de cursus Quilten Speciaal, het quiltersgilde en de quiltersweekenden. Tijdens de lunchpauze zou er ook gelegenheid zijn om naar de expositie van European Art Quilts te gaan, in het naast gelegen Twentse Welle, maar die tijd was echt veel te kort. Ik had precies genoeg gelegenheid om langs de werken te snellen en een blik te werpen op de VuurwerkrampQuilt van Enschede. Er is me dus van de werken niet veel bijgebleven, maar wel een paar. Er was een soort landschap met geel, ik meen dat die iets van Tegenstellingen, of spiegelingen of zoiets heette. Er was ook een ander landschap, heel verwaterd qua kleur, van voren in de grond. Theezakjes in een quilt die door een aantal bezoekers als veelzeggend ervaren werd en ik weet dat ik ook iets gezien heb met theezakjes, maar dat was het. En die zwevende driehoeken boven een spiegel. Heel opvallend. Bleek dat het werk van Anco Brouwers te zijn. Dat werd dus meteen mijn favoriet. Verder zag ik een werk van een Maya Chaimovitch of zoiets uit Israel. Daar hingen er vorig jaar een aantal van in Veldhoven en ook dit jaar weer. Die is heel herkenbaar. In ieder geval de quilts uit die serie. Er hing ook een werk dat heette Tijdcapsules, dat sprak mij persoonlijk niet zo aan. Maar het is me wel bijgebleven. Een koorddanseres of acrobatische ringenartieste heb ik ook gezien. De werken die me bijgebleven zijn, waren dus duidelijk het meest bijzonder voor mij, maar misschien was het anders geweest wanneer ik de werken rustiger had kunnen bekijken. Oh wacht, de ene zaal was ook een stuk kleuriger dan de andere. Dan weet ik al zeker dat er mij andere werken bijgebleven zouden zijn, want ik denk dat bovengenoemde stukken allemaal in zaal 1 hingen. Terwijl de kleuren uit de tweede zaal mij veel meer aanspraken. Toch typisch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten